Tarotkaart Staven X gaat over volhouden, tot het gaatje. Dat is een energie waar in onze samenleving te veel nadruk op wordt gelegd, zoals er algemeen te veel nadruk wordt gelegd op de yang-kant van dingen: op doen, bedenken, waarmaken en doorzetten. Dat feit wordt weerspiegeld door de stokkensjouwer op Staven X, die letterlijk gebukt gaat onder de last van zijn arbeid. Gelukkig klinkt steeds luider het tegengeluid, onder andere uit spirituele hoek, dat we meer ruimte moeten maken voor yin – dus voor rust, geleidelijkheid, tevredenheid en plezier.
Ik ben uitdrukkelijk het product van die beweging: een kwart eeuw geleden zat ik nog helemaal in mijn hoofd, met nauwelijks contact met mijn lichaam, terwijl ik nu mijn hart voel kloppen en ik iets wat voelt als lichtblauwe energie uit mijn stuitje voel stralen.
Een mooie ontwikkeling, waar ik dankbaar voor ben.
Maar als deel van die beweging naar meer yin, ben ik ongemerkt ook gaan overdrijven. Vooral wat betreft fysieke inspanning ben ik de signalen van mijn lichaam te serieus gaan nemen. Als ik drie uur fietsen in de benen had, en de pijntjes kwamen, en het was nog een uur fietsen terug naar huis, ging ik mezelf een beetje zielig vinden. En vervolgens ging ik mijn krachten zo goed mogelijk doseren. ‘Voorzichtig aan maar, dan haal ik het misschien wel.’ Ik kwam dan altijd doodmoe thuis.
Nu heb ik geleerd dat het veel beter werkt om op dat moment, na drie uur fietsen, tegen mezelf te zeggen: ‘Deze pijn heeft niets te maken met hoe goed ik de trappers nog rond krijg.’ Want zo is het. Zo erg is die pijn niet. Alleen als ik er steeds met mijn aandacht bij blijf, en meer bezig ben met pijn dan met fietsen, heb ik er echt last van. Gevolg is dat ik tegenwoordig de pijn voor lief neem, gewoon doorfiets, op een normaal tempo, geen gedoe, en relatief fris thuiskom.
Relatief fris, én trots op mezelf.
Het evenwicht tussen yang en yin ligt daar waar je het meest tot leven komt. Als je jezelf helemaal doodwerkt – of de vernieling in fietst – kom je niet optimaal tot leven, maar als je nooit de grenzen opzoekt van wat je kunt, gebeurt dat net zo min.
En dat gaat verder dan alleen je fysieke lichaam. Met emoties is het hetzelfde: als je altijd je tranen wegdrukt, kom je niet optimaal tot leven, maar als je je de hele tijd alleen maar laat meevoeren door je emoties, zonder zelf ooit te kiezen hoe je je wilt voelen, doe je dat ook niet.
Dingen nemen zoals ze zich aandienen, is mooi, en wijs, maar volhouden is ook een optie. Het verdient alleen wel aanbeveling om er iets meer voldoening in te vinden dan de stokkensjouwer.
- René Argonijt is doctor in de Geschiedenis van de Internationale Betrekkingen, hoofdredacteur bij Uitgeverij Hajefa, en tarotkenner. Hij is auteur van onder andere De Complete Tarotgids.