Unamore bracht haar kindertijd door in een wereld van klank en kleur, te midden van gesprekken tussen dichters, musici en architecten. Secunda Langehenkel, haar moeder, speelde de piano. Haar vader, Pieter van Velzen, was beeldend kunstenaar.
Wanneer blijkt dat Unamore wil schilderen, bouwt vader Pieter voor zijn dochter een atelier dat uitkijkt over de weilanden achter de Loosdrechtse dijk. In de geest van de vrijheid, geopend door de Cobra beweging, kiest Unamore ervoor om haar talenten te ontwikkelen onder begeleiding van haar vader en het leven zelf. Unamore exposeert voor de eerste maal wanneer zij 21 jaar oud is. Al snel volgen tentoonstellingen in onder andere Amsterdam, Haarlem, Hilversum, Egmond aan den Hoef, Almere en Zwolle.
Gedurende het eind van de jaren ’70 en de eerste helft van de jaren ’80 wordt het werk van Unamore geïnspireerd door onderwerpen uit de politiek. Haar betrokkenheid bij het conflict in het midden oosten resulteert in een poster van het schilderij ‘Beyrouth’ met een tekst van de Palestijnse dichteres Fadwa Toeqaan. Beïnvloed door de feministische discours uit deze jaren streeft Unamore naar een eigen persoonlijke verbinding met de politieke feiten in de samenleving die haar dagelijks leven kleuren. In deze periode kiest zij iedere dag een artikel uit de kranten. In deze periode scheurt zij iedere dag een bericht uit de krant, waarbij het vooral haar gevoelens zijn, die zij naast het feit op het papier overbrengt. Zo schildert zij honderden ‘politieke dagboekbladen’.
Geïnspireerd door de stroming l’écriture feminine maakt Unamore in 1983 een klein boekje onder de naam ‘Een halte’. Unamore zegt daarin ‘wanneer ik schilder, keer ik terug in de tijd van voor het spreken, voor het schrijven, voor het denken, voor het weten. Ik ga door de ruimte van het weten heen, ontdooi zijn grenzen, waar het weten, het denken, het spreken mee ingepakt zijn en ga op zoek naar het verborgene in mij’. Deze manier van schilderen heeft zich steeds verder ontwikkeld.
Vanaf 1988 verblijft Unamore 10 jaar bij de Gooijer Fine Art Gallery. Deze galerie biedt Unamore de mogelijkheid om zelf in vrijheid te kunnen schilderen, terwijl haar werk aan een breed publiek wordt getoond. Dit gebeurt onder andere in Lineart in Gent in ’88 en ’89 en jaarlijks op de Holland Art Fair in Den Haag, alsmede de Kunstbeurs in Amsterdam. Bij Gooijer Fine Art schildert Unamore series schilderijen over thema’s zoals de oerstammen van de aarde, de schilder Paul Cézanne, Egypte, Kreta, Indonesië en liefdesliederen.
Parallel aan haar gethematiseerde series van schilderen ontwikkelt Unamore haar eigen wijze van portretschilderen. Zij schildert abstracte portretten, die het kosmische licht in het energieveld van de opdrachtgever weergeven. Een confrontatie met de schoonheid van de eigen ziel kan hem of haar hernieuwde positieve levensrichting geven. Unamore noemt deze portretten dan ook liever schilden, vanwege de beschermende en helende functies zoals die ook te vinden zijn bij de schilden, die vanuit de sjamanistische traditie gemaakt zijn. Sinds 1983 heeft Unamore ongeveer 250 schilden in opdracht geschilderd.
Na de ruim tienjarige samenwerking met Gooijer Fine Art Gallery kiest Unamore ervoor om de vertrouwde structuren in de kunstwereld te verlaten, om dieper door te dringen in de magie van haar kunst. In het jaar 2000 start ze met maandelijkse bijeenkomsten in haar atelier. Die noemt ze l’Ouverture d’Unamore. Hier, in een verstilde ruimte waar het werk ontstaan is, kan de magie van een schilderij ervaren worden, ongehinderd door de vluchtigheid en de sfeer van commercie. In deze bijeenkomsten wordt de kunst weer teruggebracht naar haar kernrol in de samenleving en is zij niet langer entertainment. Zij nodigt de bezoeker uit tot een dialoog, een intiem gesprek met zich zelf dat gedeeld kan worden met wie er die middag aanwezig zijn. Dit kan leiden naar een stellingname in de problemen waar onze wereld nu voor staat.
De manier waarop Unamore energievelden van mensen portretteert, versmelt met de wijze waarop zij eerder series over stammen en landen schildert. Dit resulteert in 2000 in een project bestaande uit series van schilderijen over zeven Europese steden. De schilderijen die Unamore voor een stad schildert, tonen de energieën die van oudsher op een plek in de aarde aanwezig zijn. In de vele eeuwen, die volgden, zijn deze energieën door de bewoners van de streek enerzijds gevoed, en anderzijds beschadigd. Unamore neemt deze energieën waar. Wanneer zij de zielskwaliteit van een stad schildert maakt zij tevens gebruik van historische verhalen en legendes alsmede hedendaagse sociale en politieke onderwerpen. Deze series geven een verrassend zicht op de rol van deze steden in Europa . Series uit dit project waren te zien in Mechelen, Brussel, Amsterdam, Berlijn en Fátima. Parijs en Granada volgen nog.
Meer informatie op: https://unamore.com/